Vietnam vloeken en feesten

Na een lange busrit kwamen we rond een uur of 6 in Hoi An aan, we hadden al een hostel en namen hier een taxi naartoe. Het was een kleine taxi waardoor Roberts backpack op de passagiersstoel moest. Me tas stond voor de meter dus was het onmogelijk om die in de gaten te houden. Toen we na tien minuten aankwamen stond de meter op 450.000 dong, ongeveer €16,50. Dat is hier meer dan een dagloon, voor tien minuten taxi! Onzin natuurlijk, maar de taxi chauffeur bleef aan deze prijs vasthouden, toen ik uit wou stappen merkte we dat de deuren op slot zaten en dat de ontgrendeling was weggehaald, we zaten dus opgesloten. Na veel praten zakte hij met zijn prijs naar 300.000 Dong. Dit is nog steeds te veel en we maakte hem duidelijk dat we dit niet gingen betalen. Hierna werd het stil en zaten we nog eens tien minuten op de achterbank, we hadden toch de tijd. Toen hij weer begon te praten begon hij over de politie en zo, maar hij had de meter al gereset dus had hij geen poot om op te staan. Toen probeerde hij weg te rijden, maar daar waren we het niet mee eens, dus trok Robert de handrem moeilijk ver omhoog. Dat was wel een strakke actie! De taxi driver probeerde hem er weer af te halen, maar hij was niet sterk genoeg, toen maakte we hem dus nog een keer duidelijk dat hij gewoon die 100.000 Dong moest aannemen die we hem boden en ons uit moest laten stappen. Hij zag zelf waarschijnlijk ook wel in dat hij klaar was, dus ging hij eindelijk akkoord. Ik stapte eerst uit en haalden de tassen uit de taxi. Pas daarna stapte Robert uit, zo kon hij er niet van doorgaan met onze tassen.

Bij het hostel dropten we de spullen en gingen we voor een ontbijt. Daarna lieten we het hostel een betrouwbare taxi bellen en gingen we naar de Russische ambassade. Bij de ambassade kwamen we er achter dat alle visum aanvraag formulieren in het Vietnamees waren, hoe moeten we die nou invullen?

We werden naar binnen gestuurd om daar een Engels exemplaar te halen. Het vrouwtje achter de balie vertelde ons dat we moesten zitten en wachten. Wachten, waarop dan? Het zal wel. Zo zaten we daar een tijdje tot iedereen na ongeveer 20 minuten in de rij ging staan. Ik weet niet wie of wat het sein hiervoor gaf, maar ineens was de rij er. Robert sloot dus maar aan en eenmaal aan de beurt vroegen we om het formulier. Hiervoor moest ze alleen even al onze papieren bekijken. Ze ontdekte een fout in mijn uitnodigingsbrief, die ons €40 en twee dagen had gekost. En verder heb je als buitelander een visum van minimaal 90 dagen nodig voor het land waarin je de visum aanvraag doet. We moesten dus een 90 dag visum hebben voor Vietnam omdat we hem als niet Vietnamees in Vietnam aanvragen, en we hadden natuurlijk maar een maand.

Direct na de ambassade zochten we een café op met wifi om hier een dringend en niet geheel onaardig mailtje naar het visumbureau te sturen waarbij we de uitnodiging hadden geregeld. Vervolgens lieten we het café een taxi regelen en reden we naar de Vietnamezen immigratie om ons visum te verlengen. Deze was alleen tussen de middag dicht en we kwamen natuurlijk net te laat. Konden we dus mooi twee uur in een park om de hoek rondhangen om de tijd te doden.

Uiteindelijk waren de twee uur om en werden we geholpen. De werknemer wier een blik op het huidige visum en zij; hmm tja, dit is een C1 type visum. Sorry deze kan ik hier niet verlengen. Wat okee, hoe kan het dan wel? Tja dan moet je naar een reisbureau toe. Okee en hoe lang duurt het dan? Hmm ja ik denk waarschijnlijk ongeveer een dag of drie. Okee prima, dan lukt het nog net.

We liepen terug naar het hostel, die zat toch niet zo ver, en had een reisbureau. Daar aangekomen legde we de situatie voor en belde de medewerker van het hostel om te horen wat de mogelijkheden waren. En dit was er uiteindelijk maar één: 160 dollar betalen om vervolgens 12 werkdagen op het visum te wachten. 12 dagen, dan zouden we al lang en breed in China moeten zitten!

We begonnen de moet te verliezen en na wat denkwerk besloten we de trein dan maar te schrappen en dan waarschijnlijk langer in Vietnam en China te besteden. Maar er was eerst 2uur gratis bier bij ons hostel dus dat bekijken we later wel.

Zo waren we dus bijna de hele dag voor niks in de weer. S’ avonds hadden we afgesproken met Anna (waarmee we in Thailand een week hadden gereisd) en kwamen we ook weer twee meiden uit Hoi An tegen. Het werd uiteindelijk weer een gezellige en mooie avond met voor mij erg weinig slaap.

De volgende dag kwamen Elie en Rob onze Canadezen matties aan in Hanoi en wachten we hun op in een ander hostel om daarna een tour naar Halong bay te boeken. Dit was een party cruise. En zo vertrokken we dus de volgende morgen naar Halong bay. Dit begon met bier drinken in de bus en met een aantal regels. Zo mocht je geen tien of mijn zeggen want dat betekende tien push ups en alleen drinken met je linker hand want anders moest je, je biertje atten.

Daarna gingen we op de boot en werd ik met Elie in een kamer ingedeeld. Na wat kajakken en bier was het al snel avond waar we het dragon drinking game speelden.

De volgende morgen begon met ontbijt en bier. Daarna werden we aan de kant gehaald door een politieman die een politie post had bij een drijvende vis kwekerij. Dit is allemaal corupt en er moet meestal geld worden betaald en dan mag je weer verder. Maar we belande uiteindelijk met de hele party crew drinkend aan de rijstwijn en sigaretten rokend met de helpers van de politieman op het drijvende eiland. En Elie mocht ook nog even de vissen voeren. Dit had onze tour guide nog nooit meegemaakt en het was hilarisch =)

We kwamen dus iets later aan op ons privé strand op Castaway island waar we eerst weer wat nuchterder werden aan een goede lunch. Die middag konden klimmen, helaas heb ik een week geleden mijn kleine teen zwaar gekneusd en loop nog steeds mank. Ik denk dat je dan zelf wel kan bedenken hoe dat voelt in krappe klimschoenen. Maar niet te min deed ik toch even de hoogste route van 27meter effies 2 keer want dat was een gratis biertje waard! Daarna stond tubing op de planning en werd er savonds een groot drinking game georganiseerd.

Voor degene die meer willen weten hoe dit alles is verlopen zal ik dit ter zijne tijd nog wel toelichten:)

What happened on Castaway island stays on castaway island;)

Die morgen moesten we alweer vroeg op de boot terug en begon erg brak. Na een shotgun biertje braken we maar onze flessen vodka aan die we mee hadden maar amper van hadden gedronken. Na een aantal biertjes en 1,5 fles vodka zat het feestje er alweer goed in. Maar dat we in de bus terug naar Hanoi stapte genoten we van 4uur slaap waar we wel aan toe waren!
Die avond raakte ik met Elie en Rob nog naar een bar en werd het weer een leuke avond.

Ook had ik bedacht dat we onze trip nog wel even met 3 dagen konden verlengen zodat we Elie en Rob konden joinen naar Laos. Zei moeten 8 december in Bangkok zijn dus na wat overleg met Robert gaan we nu met hun Laos doen en daarna het noorden van Thailand nog een keer bekijken. En dan vliegen we daarna naar China en vliegen op 22 december vanuit Beijing naar Düsseldorf.

Dit alles hebben we dus vanmorgen even rondgebreid en stappen vanmiddag op een 30 uur durende busrit naar Vientiane de hoofdstad van Laos.
Het is jammer van de Trans Mongolië express maar we maken er maar het beste van! =)

Ps.
Voor degene die ook Roberts blog lezen zullen sommige stukken tekst wel bekend voorkomen. Ik vond de laatste week feesten belangrijker als blogs schrijven en wou jullie toch even op de hoogte stellen van de laatste gebeurtenisen dus er is wat kopie, paste werk aan te pas gekomen :)

Copywrite by domper.waarbenjij.nu