China

Via een overstap in Hong Kong kwamen we dus wat vertraagd aan in Beijing. Ik had gelukkig wat bij kunnen slapen in de vliegtuigen en toen was de opgave er om naar het hostel te komen. We hadden gehoord dat de Chinezen slecht Engels spreken dus dat zou wat worden.
We hadden een hostel dichtbij de forbidden city en zeiden bij het ticketloket dat we daarheen wouden. Nou ze konden ons wel ergens in de buurt brengen, oke top. Maar hoe weten we dan bij welke halte we eruit moeten? Nou dat wist een vrouwtje bij de halte wel en die schreef het in het Chinees op ons ticket.
Bij de bushalte gedropt zijn we maar een hotel ingelopen en hebben we gevraagd waar het was. Na 6 maanden reizen weet je zo langzamerhand wel hoe je iets moet regelen.

We hadden een super chil hostel en hadden een goede nacht slaap. Die morgen vertrokken we met de bullit train naar Shanghai. Deze trein gaat 300km per uur en met 5 uurtjes zit je dus in Shanghai. Hier hadden we een flut hostel waar meer Chinezen inwoonde als dat er backpackers waren. Het is hier goedkoper om in een hostel te wonen dan een huisje te huren dus het is vrij gewoon dat er voor langere tijd in hostels gewoont word.

Maargoed het stond ons daar dus niet zo aan en we hadden van een ander goed hostel gehoord dus zijn we daar heen verhuist. Hier hadden ze een bar en spraken goed Engels. Ook zat het midden in een food street dus dat stond ons ook wel aan! Die dag deden we wat sight seeing in Shanghai en bekeken we hoe een wolkenkrabber gebouwd werd.

Die morgen gingen we naar de Golden motor fabriek. Dit is de fabriek waar Devi Comfort (Roberts werk) haar elektronische fietswielen en accu's van importeerd. Er was om 9uur afgesproken met Mercy bij een station in Shanghai. Ze woont 5 minuten rijden vanaf de fabriek, maar ze kwam ons helemaal ophalen in Shanghai wat een uur met de bullit train is vanaf ChangZhou de plaats waar de fabriek ligt. Dus dat was wel cool.

Na een uur in de trein en wat leuke gesprekken met Mercy kwamen we aan in ChangZhou. Hier regelde Mercy eerst wat lokaal eten voor ons. ChangZhou is totaal niet toeristisch en in het restaurant moesten mensen ook erg lachen om ons te zien eten. Erg leuk om zo contact te hebben met locals. Toen in een taxi naar de fabriek. De fabriek was een verzamel gebouw en Golden moter zat op de 4e verdieping. De grote baas Philip was buiten de deur eten dus kregen we eerst een rondleiding. Ik had echt een fabriek verwacht maar deze plek was alleen het eind station waar alle moters en fietsen etc. in elkaar werden gezet. De fabriek waar alle onderdelen gemaakt worden zat ergens anders.
Het was erg interessant om te zien hoe alles in elkaar gezet werd en om wat technische uitleg te krijgen. Ik wist alleen niks van alle onderdelen af maartoch was het wel leuk om te zien. Robert genoot er volop van en vond het erg interessant allemaal dus dat was mooi.

Omdat ik al die dingen wat minder interessant vond keek ik ook wat meer om me heen. Erg efficiënt werd er niet gewerkt en schoon was het er ook niet echt. En waarom de onderdelen in een andere fabriek worden gemaakt en naar hier worden verplaatst en op de 4e verdieping in elkaar worden gezet snapte ik ook niet helemaal. Gelukkig kost een Chinese arbeider niet zoveel.
Het was ook wel weer leuk om te zien hoe mensen hier werken en hoe werk omstandigheden zijn.
Daarna mochten we nog even de golfkar testen die ze omgebouwd hadden met hun eigen elektro motoren en accu's. Ook deden we nog even een test rondje in een elektrische rolstoel.

Toen was het tijd om de grote baas Philip te ontmoeten. We kregen een kop Chinese tea en praten over de nieuwe producten die hij gaat verkopen en over de economie.

Daarna regelde Mercy een taxi voor ons en gingen we op eigen houtje weer terug naar Shanghai.
De volgende dag namen we 23 uur durende trein naar Zhangjiajie. Hier keken we savonds een film en precies nadat de film afgelopen was klopte een gids op onze deur(die zou eigenlijk de volgende ochtend pas komen). Dus toen kregen we een kaart en uitleg in goed Engels over het national park. Waar we dus de volgende morgen naar opweg gingen.

We hadden haar ook nog even gevraagd of ze een briefje in het Chinees wou schrijven voor onze trein tickets naar Xi'an. Hier zat een overstap in dus dit werd waarschijnlijk lastig uitleggen met handen en voeten. Dus zo stond ik smorgens in de rij en schetste nog even snel een doorsnede van de trein waar ik aangaf dat we het middelste bed wouden.(er zijn 3 bedden boven elkaar) Ze snapte me schets gelijk en binnen no time had ik zonder problemen treintickets voor die dag daarop geboekt. Het kan wel als je goed voorbereid bent=)

Goed toen dus opweg naar het national park met de lokale bus. Hier werden aardig wat lokale in vervoerd inclusief transport van 2 zakken dode kippen, kan gewoon. Aangekomen in het park hebben we de hele dag door een prachtige omgeving gehiked. Het park bestaat uit allemaal begroeide pilaren van tientallen meters hoog waar je tussendoor en op kan lopen. Dit is ook een filmlocatie van Avatar geweest.

Het vervoer in het park gaat met bussen en we werden bij een dorpje gedropt waar ons hostel zat, deze was alleen gesloten. En zo belande we in een supermarktje waarvan de eigenaar een beetje Engels sprak. Met handen en voeten maakte hij ons duidelijk dat ons hostel over een uur open zou gaan ofzo. Dus wij kochten een biertje bij hem en schoven aan bij het tafeltje waar hij en zijn vrouw zaten. Onder het tafeltje stond een pot met kolen dit was dus lekker warm. Al pratende werd Google translate op de computer die naast hem stond erbij gehaald en maakte hij ons duidelijk dat onder zijn winkel ook een hostel zat. En ze hadden ook dinner en breakfast, oke top doen we! Lache man. Dus met handen en voeten maakte we onze gegevens op onze paspoorten duidelijk en kwamen we erachter hoelaat dinner was.

De nacht was koud en de morgen ook dus snel een ontbijtje van noedels en daarna weer hiken. We liepen op een stuk waar je ook een bus kon pakken maar we dachten we beginnen wel vast met lopen. Na een tijdje kwam er een busje aanrijden met een bouwvakker erin. Dus probeerden we te liften en het werkte, was dat even leuk. Op de spot aangekomen was het uitzicht mooi maar verder niet bijzonder dus met de bus weer naar de volgende hike spot. Hier waren helemaal geen toeristen en we liepen dus alleen door een stuk bos met mooi uitzicht op de vallei.

Toen weer terug en een stuk met de bus om het laatste stuk van het natuur park te bekijken en ook hier hadden we weer een prachtig uitzicht over begroeide pilaren.
Daarna was het 8000 treden naar beneden lopen, en ook z'n beetje non stop treden. Dus voelde ik aan het einde dus wel in mijn kuiten.

Die avond namen we om 8uur de trein naar Xian. We hadden smorgens een overstap op een steenkoud oud station dus dat was wel minder. We kwamen hier 5uur aan en vertrokken om 8uur weer. Om die middag om half 4 in Xian aan te komen. Daar vonden we een relax hostel waar ze goed Engels spraken. We wouden een berg bij HuaShan beklimmen hier zaten een aantal uitdagende stukken in, dus dit leek ons wel wat.

Die morgen vertrokken we dus met de bullit train naar HuaShan. De berg is een van de vijf heilige bergen in China en heeft 5 toppen: north, east, south, west en middle. Nadat we lekker warm waren gelopen spraken 3 Chinezen ons aan en we maakte een praatje met hun. En zo klommen we samen verder, dit was erg leuk want hun konden mooi alles vertalen en zo leer je de Chinezen op een andere manier kennen.
We waren net bij een hele stijle trap(z'n 70 graden) aangekomen waarvan de treden uit de rots waren gehakt en die enkele honderden treden lang was. Daarna bereikte we al snel de north peak die het laagste was. Ook hier waren de traptreden in de rots uitgehakt en we kwamen er al snel achter dat de oude oorspronkelijke route zo was. Daarna liepen we nog een stuk verder en namen toen afscheid van de Chinezen. Wij wouden alle toppen doen en gingen dus eerst naar de west peak. Na deze bereikt te hebben gingen we door naar de south peak, dit was ook de hoogste top met zijn 2154.9 meter. Net nadat we hier aankwamen, kwamen de Chinezen puffend boven(zei hadden een kortere weg als ons te gaan) dus we hadden flink doorgestapt. Daarna gingen we naar planks in the sky. De naam zegt het al een beetje, dit was een wandelpad van 40cm breed van planken die op stalen pinnen lagen die in de rotswand verankerd waren. Deze rotswand liep alleen enkele honderden meters stijl naar beneden. Gelukkig kregen we een harnas om dit maakte het allemaal iets veiliger. Ik vond het echt super kikken om op die planken te lopen en zo ver naar beneden te kijken.

Daarna namen we weer afscheid van de Chinezen want wij gingen opweg naar de west en de middle peak. Dit was eerst een stukje naar beneden en daarna weer een stuk omhoog. Het werd al wat laat dus we liepen lekker door. Toen gingen we weer onderweg naar de north peak waar een kabelbaan naar beneden ging, we hadden genoeg gelopen voor vandaag en me kuiten brande van de vele traptreden.
Onderweg liepen we weer tegen de Chinezen aan dus gingen samen met hun naar beneden. Daarna nog een stuk met de bus waar we werden gedropt op het trein station, maar dit was het verkeerde station. Dus de Chinezen regelde een lokal die ons wel even naar het juiste trein station kon brengen om vervolgens de bullit train terug naar Xian te nemen.
Het was een zeer geslaagde hike dag. De tocht bestond grotendeels uit, uit de rotsen gehakte treden. Zo was het orspronkelijke pad ook alleen sommige stukken even gevaarlijker. Totaal hebben we ongeveer 11000 treden opgelopen vandaag, een mooie training voor de midwinter survival!

De volgende dag zijn we naar the Army of terracotta warriors geweest. Dat we de bus uitstapten zagen we een Amerikaan met een Chinese vriend, we raakte aan de praat en deelde samen een tour guide. Zo makkelijk gaat dat dus. De tour guide vertelde van alles over de geschiedenis van de terracotta warriors en ook de Chinees wist aardig wat te vertellen.
De terracotta warriors waren allemaal vernield toen een nieuwe keizer aan de macht kwam en daarom nu deels gerestaureerd. De warriors waren wel heel kleurloos(gewoon klei), de kleur was door blootstelling aan de buitenlucht helemaal weg dit maakte het erg grauw. Het was indrukwekkend om te zien hoeveel er waren en elke warrior stelde ooit een echte soldaat voor dus ze hadden allemaal hun eigen gezicht. Ze schatten in dat er enkele duizenden van zijn, erg bijzonder als je weet dat ze gemaakt zijn in dezelfde tijd dat de Chinese muur is gebouwd.
En dat was Xian dan alweer, dus namen we de nachttrein naar Beijing.

Hier aangekomen gingen we naar ons oude hostel. Daarna deden we de hele dag sight seeing. Merel die een jaar in Beijing heeft gewoond had een lijstje met alle hight lights van Beijing gestuurd dus dat was lekker makkelijk=) Een normaal toerist zou dit in 2 of 3 dagen doen, nou Robert en ik hadden er aan 1 genoeg. Maarja ook niet gek, een tempel blijft een tempel en is zo bijzonder niet meer na al die tempels die we gezien hebben
Maargoed zo vertrokken we dus smorgens naar Tiananmen square, helaas was deze grotendeels afgesloten omdat er een belangrijk iemand was ofzo. Verder stikte het hier van de politie, dus helaas geen free Tibet tshirts voor ons. Daarna door naar de Forbidden city dit was super druk en veel tempels. Leuk om te zien maar niet heel bijzonder. Toen door naar het Jingshan park dat erachter ligt, vanuit hier had je een mooi overzicht over de Forbidden city.

Toen onderweg naar de Lama tempel kwamen we bij toeval een wijk tegen die Gulou heten, een stukje 'echt' oud China. Merel had verteld dat we hier heen moesten alleen kon ik niet vinden waar het was. Deze wijk bestaat uit allemaal grijzige huisjes en was inmiddels erg toeristisch. Vroeger hadden ze hier geen eigen wc dus hadden ze allemaal gezamenlijke wc's in alle straten. Tegenwoordig hebben veel huizen wel een eigen wc. Alhoewel we in een wijk vlakbij ons hostel smorgens de mensen in hun pyjama en badjassen naar de publieke toiletten zagen lopen dus het bestaat nog wel.

Daarna door naar de lama tempel wat een echte boeddhistische tempel complex was. Deze tempels hadden wel iets weg van de tempels die ik in Japan heb gezien en dit was dus wel leuk om te zien.
Toen door naar tempel of heaven park. Dit was een park met wat ronde tempels.
We hadden gehoord dat je alle souveniers van over de hele wereld in China kon kopen, omdat ze hier allemaal worden gemaakt. Dus dit wouden we wel even controleren. Op naar een fake market! Vanuit het metro station liep je recht het 6 verdiepingen tellende gebouw in waar je van neppe Apple producten tot aan een handgemaakte pak kon kopen. Dus qua souveniers viel dit een beetje tegen maar Robert wou nog nette zwarte leren schoenen voor onder het handgemaakte pak dat we in Vietnam hadden laten maken.(niemand wist hier vanaf omdat we dit pak wouden dragen als verrassing tijdens onze terugkomst op Düsseldorf) dus zo liepen we een schoenenwinkel in en vroegen naar de prijs, 800 yen was het antwoord. Dus was Roberts antwoord that's way to much, I only want to gif something like 200 yen. Dit was natuurlijk met geen mogelijkheid mogegelijk dus ik zei tegen Robert kom op we gaan. Weglopen tijdens afdingen is de beste strategie, zo weten wij die hard travellers nu ondertussen wel. Dus 200 was meteen akkoord, maar toen smeerde ze mij ook nog een paar aan en daar ging ik maar mee akkoord. Staat wel zo netjes onder me nieuwe handgemaakte pak!

Daarna stond het olympisch station op het programma. Het stadion was prachtig verlicht en ook het olympisch zwembad was erg mooi. Op 1 na waren dat alle hight lights van Beijing, doen we gewoon even in een dagje.
Die avond dronken we bier met wat mensen in ons hostel om de volgende dag (al)weer vroeg op te staan. Vandaag was onze laatste reisdag en stond de Chinese muur op het programma!!

Zo vertrokken we dus vroeg naar het busstation, we wisten welke bus we moesten nemen maar toen ik aan het pinnen was werd Robert aangesproken door een vrouwtje die een snellere bus had. En zo vroeg in de morgen dachten we niet na en gingen die bus dus in.
Die dropte ons uiteindelijk ergens in de middel of nowhere waar de fake taxichauffeurs al op ons wachten. We waren opweg naar Mutianyu maar de taxichauffeur vertelde ons dat Jinshanling veel mooier was en dit had Merel mij ook verteld. Oke top gaan we daar heen, alleen toen hij met prijzen kwam waren we gelijk al klaar met deze man. Het vrouwtje op het busstation werkte waarschijnlijk gewoon samen met hem en we moesten bij elkaar even meer als 60euro voor een taxi ritje heen en terug betalen.

Dus na wat onderhandelen liepen we weg en al snel kwam de taxichauffeur ons achterna gereden. We spraken een prijs af (z'n15 euro voor een uur taxirit) om ons alleen naar Jinshanling te brengen, nog steeds aan de hoge kant maarja we konden weinig anders want we waren in de middel of nowhere. En we zouden wel zien hoe we weer terug zouden komen.
Loop je op je laatste reisdag nog even mooi in een toerist trap val=( ach niks aan te doen.

Bij de muur aangekomen waren we de enige toeristen, de lucht was strak blauw en het was prachtig mooi!! We liepen van wachttoren naar wachttoren en genoten van het uitzicht en verbaasde ons over de lengte van de muur. Ookal wisten we al dat hij kilometers lang was.
Onderweg kwamen we nog wat verdwaalde Chinezen tegen maar die waren al snel weer uit ons zicht, we hadden dus de muur voor ons zelf.

Bijna aan het einde van het stuk dat we konden lopen op de muur zagen we een groep westerse toeristen dus die sprak ik gelijk aan met de vraag hoe zijn ze hier gekomen waren en vroeg of er nog plaats was in hun toerbus. Nou dat was er dus ze vertelde ons dat ze rond 1uur vertrokken. Oke top, geregeld!
Wij liepen het laatst stuk muur af en gingen toen terug, daar wachte we op de toerbus en na wat onderhandelen konden we voor een schappelijke prijs mee terug naar Beijing. En wat bleek het waren allemaal mensen die in het zelfde hostel als ons zaten, wat een toeval.

Savonds raakte we aan het bier in de bar van het hostel. De mensen die we de vorige dag hadden ontmoet wouden wel uit en ik wou wel goed afscheid nemen van China. Robert vond het wel best dus ik ging op pad met 2 Duitsers en een Australiër. We ontmoeten nog 2 Duitsers onderweg naar de bar street en zo waren we met een leuk groepje. Na een biertje in een lokaal barretje was het tijd voor een club. Voor de club stonden alleen maar, maar dan ook alleen maar dure auto's dus ik dacht deze club is veelste duur. Maar entree was gratis en je moest 1 biertje kopen als wijze van entree dus het viel wel mee. Dat we binnen kwamen leek het net op de lobby van een 5 sterren hotel en de club zelf was een grote zaal vol met disco lampen en lasers. In het midden was dj podium 1 vrouwlijke dj, 1 voor de beeldschermen die rondom hingen en 1 voor de lichtshow. Alle vrouwen waren inclusief decolleté en sexy kleding. Naast de dansvloer had je wat staantafels en daarna zit hoeken waar allemaal dure drank werd gedronken. Deze club was zeker alleen maar voor de rijke Chinees.

Dat we de dansvloer opraakte was ik in notime omringt door Chinezen meisjes en ook de jongens wouden erg graag naast me dansen. 6 westerse op de dansvloer betekende dus gekkenhuis in de club. Het werd allemaal nog mooier toen de hele dansvloer los ging op het nummer 'jou bil is een krokobil' wat een Nederlands nummer is, ik weet niet eens van welke artiest maar het was geniaal!

Dit alles resulteerde in een super geslaagde laatste avond van mijn reis. Nadat ik in bed lag ging de wekker helaas veelste vlug en gingen we naar het vliegveld. We hadden deze keer het voornemen de vlucht maar eens niet te missen, en dat is gelukt =)

Dat was China dan in een kleine 2 weken. Erg leuk om nog even mee te pakken en we hebben super mooie dingen gezien! Een mooie afsluiting van deze geweldige reis =)